Met een 25e plaats in de proloog op het Lourensfort Wine Estate kenden Smeenge en Ruijter geen topstart van de acht daagse etappe koers Cape Epic in Zuid Afrika. De dag erna leken ze op weg naar een goede klassering in Saronsberg maar een lange spijker doorboorde Smeenge zijn band en velglint zodat er een binnenband moest worden gestoken waarmee veel tijd verloren werd. Gelukkig keerde het tij in de derde etappe waarin de mannen steeds verder naar voren reden en uiteindelijk sprintend om de zesde plaats als achtste de finish lijn bereikten in Saronsberg.
De vierde dag kende een slecht start want Ruijter stond op met maagproblemen en bereikte uitgeput de finish in Wellington. Na een medische check bleek hij uitgedroogd te zijn en kreeg een schema mee wat hij de rest van de dag moest drinken. De volgende dag bleek dat al zijn waardes weer in orde waren en niets een start in de weg stond. Het werd wel een lange dag in de overlevingsmodus bij hoge temperaturen. Met goed drinken en koelen werd ook nu weer de finish bereikt.
Waar Ruijter de volgende dag weer nagenoeg de oude was stond nu Smeenge niet fit op. De zesde dag moest dus ook in de spaarmodus gereden worden in de hoop in de laatste twee etappes rond Stellenbosch voor een mooi dag resultaat te kunnen gaan. Beide mannen voelden zich fit op de zevende dag en zaten meteen mee van voren en wisten zich lang in de kopgroep te handhaven om kort achter de winnaars als vijfde te eindigen. Met een knappe elfde plaats sloten ze de Cape Epic een dag later op een mooie manier af. De eindoverwinning was voor de Zuid Afrikaan Matthew Beers en zijn Amerikaanse teamgenoot Howard Grotts. Smeenge en Ruijter klasseerden zich op plaats vierentwintig.